jueves, 28 de noviembre de 2013

Ελληνική ιππασία - Καλπάζοντας στον αιώνα

Λίγα μέτρα από την πρωινή κίνηση της Κηφισίας, προστατευμένος σαν καλά κρυμμένο μυστικό πίσω από τα γυάλινα κτίρια των πολυεθνικών, βρίσκεται ένας μικρός παράδεισος.

Ο Ελληνικός Ιππικός Όμιλος αποκαλύπτεται έτσι απλά, σαν να όφειλες να γνωρίζεις την ύπαρξή του (που θα έπρεπε), σαν ξέφωτο ανάμεσα στις φαρδιές πολυκατοικίες του Αμαρουσίου, οι ένοικοι των οποίων ξυπνάνε το πρωί και βλέπουν από το παράθυρό τους πανέμορφα άλογα, λευκά, μαύρα και κανελί, να παίρνουν τον πρωινό τους περίπατο στο χωμάτινο γήπεδο. 

 Κάποτε, όταν όλα εκεί γύρω ήταν χωράφια και άκτιστα οικόπεδα, οι αδιάκριτοι παρατηρητές των παραθύρων φυσικά δεν υπήρχαν. Τα γυαλισμένα αυτοκίνητα που ανέβαιναν την οδό Παραδείσου τα Σαββατοκύριακα ήταν λιγοστά και συγκεκριμένα. Τα οδηγούσε σοφέρ ο οποίος ήξερε πού θα στρίψει: Έμπαινε από το πετρόχτιστο, χαμηλό τοιχάκι της πύλης, στο πάρκινγκ δεξιά κάτω από τα δέντρα, και άνοιγε την πόρτα στα παιδιά να κατέβουν, στην ώρα τους για το εβδομαδιαίο μάθημα ιππασίας. Παιδιά καλοχτενισμένα, που έφεραν κομψή σπορ ενδυμασία και οικογενειακά ονόματα που σήμαιναν πολλά για την οικονομική και κοινωνική ζωή της Αθήνας του  50. Οι μητέρες τους, ντυμένες κι εκείνες κατάλληλα για ένα μεσημέρι στη Λέσχη, θα έκαναν τα δικά τους: Καφέ, τσάι και ίσως μια παρτίδα μπριτζ, κουτσομπολεύοντας με τακτ, στην κεντρική σάλα.

Η αρχή, όμως, είχε γίνει πολύ νωρίτερα. Ήταν πριν από περίπου 75 χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του 1930, όταν μια ομάδα ανθρώπων της κοινωνικής και οικονομικής ελίτ, καθώς και κάποιοι ανώτεροι αξιωματικοί του στρατού διαπίστωσαν ότι είχαν ένα κοινό πάθος: Τα άλογα. Και κατ  επέκταση, ένα κοινό απωθημένο: Να βρουν ένα χώρο να ασκούν το αγαπημένο τους χόμπι. Μια ευρωπαϊκών προδιαγραφών ιππική λέσχη στην προπολεμική Αθήνα έμοιαζε ωστόσο τότε με εξωτικό και πολυτελές σενάριο.


Μέχρι και την εποχή εκείνη, η μοναδική ιππική δραστηριότητα στην Ελλάδα εντοπιζόταν στο στρατό. Η Ίλη Βασιλικής Φρουράς, όπως λεγόταν τότε (η νυν Ίλη Αρμάτων), διέθετε στάβλους για τα άλογά της στο χώρο όπου σήμερα βρίσκεται το Ίδρυμα Ερευνών, στη γωνία της Λεωφόρου Βασιλέως Κωνσταντίνου και Βασιλέως Γεωργίου, στο κέντρο της πόλης. Μέρος αυτής της Ίλης ήταν και η αθλητική ομάδα του στρατού που εξασκείτο με εκπαιδευτές αξιωματικούς σε διάφορα ιππικά αγωνίσματα, με μοναδικό σκοπό βέβαια να ενισχύσει τις ικανότητες των έφιππων στρατιωτών και όχι να τους ψυχαγωγήσει ή να τους μυήσει στα χόμπι της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας.

miércoles, 20 de noviembre de 2013

Ελιξίρια θαλάσσης

Γεύση από καλοκαίρι σε παραθαλάσσιους προορισμούς, σε ξενοδοχεία όπου το spa έρχεται στα «μέτρα» σας.

The Spa Suite by Anne Semonin, Χαλκιδική: Το spa του Porto Sani Village στην Κασσάνδρα, μας άφησε την καλύτερη γεύση το περασμένο καλοκαίρι, με την αισθητική και το design των χώρων του, το εξειδικευμένο προσωπικό, τις αναζωογονητικές θεραπείες και την πισίνα, από την οποία απολαμβάνει κανείς περιμετρική θέα στους κήπους. Η συνεργασία φέτος με την avant garde εταιρία Anne Semonin -η πριγκίπισσα Γκρέις του Μονακό ήταν μία από τις πιο πιστές πελάτισσες της «γκουρού» της ομορφιάς, ενώ η Karen Mulder, η Christie Brinkley και η Isabelle Adjani είναι φανατικές οπαδοί των προϊόντων της- φέρνει θεραπείες ολιστικές με «tailor-made» φυσικές συνταγές ομορφιάς, που αξιοποιούν τις ευεργετικές ιδιότητες της αρωματοθεραπείας. Οι θεραπείες συνοδεύονται από μασάζ χεριών, μία ζεστή ή δροσερή πετσέτα αρωματισμένη από αιθέρια έλαια και ένα αφέψημα βοτάνων.



Six Senses, Bodrum: Το νέο Kempinski Hotel Barbados Bay ήρθε να φέρει νέο πνεύμα στο σκηνικό των διακοπών στις ακτές του Bodrum, έναν από τους πιο δημοφιλείς παραθαλάσσιους προορισμούς της γειτονικής χώρας. Συνδυάζει θέα, αρχιτεκτονική, ατμόσφαιρα και ένα spa με την υπογραφή six senses (Soneva Gili, Soneva Fushi). Ανάμεσα στους 16 χώρους θεραπειών του spa, που εκτείνεται σε 5.500 τ.μ., υπάρχουν τρία παραδοσιακά τούρκικα χαμάμ, δωμάτιο χρωματοθεραπείας, προσωπικές σουίτες, ενώ η πισίνα του θεωρείται η μεγαλύτερη στο Bodrum. Μην παραλείψετε να εκμεταλλευτείτε το spa μέσα στο spa, τον ιδιωτικό δηλαδή χώρο που κλείνεται αποκλειστικά από έναν πελάτη ή μία παρέα. Οι θεραπείες στοχεύουν στην ψυχική και σωματική αρμονία με όλα τα επιθυμητά μασάζ - Σουηδικό, Thai, αρωματοθεραπεία, Lomo Lomi- καθώς και στην αναζωογόνηση και την ομορφιά, περιλαμβάνοντας θεραπείες σώματος που αφήνουν το δέρμα λαμπερό, απαλό και ενυδατωμένο, περιποιήσεις προσώπου και θεραπείες με ζεστές πέτρες που απελευθερώνουν από το στρες και την ένταση.



Givenchy spa, Κάννες: Το διάσημο Martinez στις Κάννες ετοιμάζεται, όπως κάθε χρόνο, για να συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του. Το νέο spa της Givenchy, στον 7ο όροφο του ξενοδοχείου, έχει ήδη αποκτήσει φανατικούς πιστούς, χάρη στις γνωστές, προσωπικές θεραπείες της γαλλικής εταιρίας. H Givenchy, άλλωστε, εξελίσσει τις θεραπείες και τις τεχνικές που ξεκουράζουν το πνεύμα, εναρμονίζουν τη σιλουέτα, αναδομούν το δέρμα και εξισορροπούν την ενέργεια του σώματος χαρίζοντας νεανική εμφάνιση. Οι χώροι του spa ντύνονται στα χρώματα της άμμου και της γης, με φυσικά υλικά και art deco πινελιές που προσδίδουν χαρακτήρα. Η θέα από τα δωμάτια των θεραπειών είναι συγκλονιστική, βλέποντας θάλασσα και έναν ολάνθιστο κήπο-ταράτσα. Δοκιμάστε το φημισμένο μασάζ Ylang-Ylang χαλαρώνοντας στα έμπειρα χέρια δύο θεραπευτών.   

 

martes, 12 de noviembre de 2013

Γένους ανδρικού

Στην Ελλάδα έγινε γνωστός ως ο «Mr Everything», πρωταγωνιστώντας στο βίντεο κλιπ της Αννας Βίσση. Στο εξωτερικό, όμως, εδώ και πολύ καιρό είναι ο «ωραίος Έλληνας» που συμμετέχει σε μεγάλες καμπάνιες. 

Βγάλε την μπλούζα!». Ο Γιώργος Μπαβέλης αντιμετωπίζει με αμηχανία τέτοιου είδους προτροπές, όσο κι αν τώρα εκείνες αφορούν τη φωτογράφησή του. Συνηθισμένος είναι, ναι. Αλλά, είναι και απροσδόκητα χαμηλών τόνων, σε σημείο να αναρωτιέσαι ποιο είναι, επιτέλους, το φυσιολογικό στο χώρο των ανδρών μοντέλων: Η τόση υπερέκθεση για να καλύψουν την πιο εύκολη δημοσιότητα των γυναικών συναδέλφων τους, ή ο αυστηρός επαγγελματισμός;

Για τον Γιώργο Μπαβέλη σίγουρα ισχύει το δεύτερο. Η δημοσιότητα απλώς ήταν το αποτέλεσμα του επαγγελματισμού του: Αυτή τη στιγμή είναι ίσως το μοναδικό μοντέλο από την Ελλάδα που κάνει ουσιαστική καριέρα στο εξωτερικό, καθώς ανάμεσα σε άλλα, συμμετέχει στην πανευρωπαϊκή τηλεοπτική καμπάνια της Volkswagen, ενώ μόλις πριν από λίγες ημέρες επιλέχθηκε ως το κεντρικό πρόσωπο της πανευρωπαϊκής καμπάνιας της Davidoff. Κι ενώ εκτός συνόρων είναι, ήδη, περιζήτητος, στην Ελλάδα χρειάστηκε να πρωταγωνιστήσει στο βίντεο κλιπ της Αννας Βίσση για το «Everything», προκειμένου να τον ανακαλύψουν όλοι. Αλλά, είπαμε, ο Γιώργος Μπαβέλης είναι χαμηλών τόνων και αυτού του είδους η αναγνωρισημότητα διυλίζεται σε επαγγελματική καταξίωση. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Το 25χρονο μοντέλο γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, από πατέρα αστυνομικό και μητέρα που αν και αποφοίτησε από την Αμερικανική Γεωργική Σχολή, προτίμησε να αφιερωθεί στην οικογένειά της. 

 
«Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου υπήρχε πολλή αγάπη, στοργή και τρυφερότητα», τονίζει. «Ακόμα θυμάμαι τα παιχνίδια με τα άλλα παιδιά στους δρόμους της Καλαμαριάς. Λάτρευα το ποδόσφαιρο και αφιέρωνα όλο τον ελεύθερο χρόνο μου στην μπάλα. Αργότερα, εντάχθηκα στην ποδοσφαιρική ομάδα του Απόλλωνα Καλαμαριάς και έπαιζα επαγγελματικά για επτά χρόνια. Σήμερα, αν και οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις είναι πολλές και αναγκάζομαι να λείπω συχνά στο εξωτερικό, συνεχίζω να παίζω ποδόσφαιρο και χαίρομαι πραγματικά που είμαι μέλος της ποδοσφαιρικής ομάδας του περιοδικού "Men's Health", μαζί με τους Κώστα Φραγκολιά, Κώστα Γκρέκα, Νίκο Αναδιώτη, Ιάσονα Σωτηριάδη και άλλους συναδέλφους μου μοντέλα».


Το μόντελινγκ ξεκίνησε για τον Γιώργο ένα χρόνο πριν. Η εξέλιξή του ήταν πολύ γρήγορη, αφού άρχισε να πρωταγωνιστεί σε διεθνείς διαφημιστικές καμπάνιες και μεγάλα fashion shows.
«Ήταν μόλις είχα γυρίσει από τη Μύκονο, όπου δούλευα σε διάφορα γνωστά εστιατόρια του νησιού, όπως το "Mamaca's", το "Apaloosa" και η "Παράγκα". Μου άρεσε το νησί, έμεινα εκεί για πέντε ολόκληρα χρόνια, χειμώνα - καλοκαίρι, το έζησα σε όλες τις όμορφες και λιγότερο όμορφες στιγμές του», λέει. «Είχα όμως κουραστεί, ήμουν σε μία περίοδο που δεν ήξερα τι ακριβώς ήθελα να κάνω, όταν γνώρισα τυχαία τον Έλιο Αλνέτι, σημερινό μου μάνατζερ και καλό μου φίλο. Μου πρότεινε να γίνω μοντέλο. Σκέφτηκα ότι δεν είχα τίποτα να χάσω. Όταν μάλιστα ξεκίνησα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να παίρνω δουλειές, άρχισε να μου αρέσει όλο και περισσότερο το καινούργιο μου επάγγελμα!», συνεχίζει. 

 
Πώς αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο μόνιμης καριέρας στο εξωτερικό;

lunes, 4 de noviembre de 2013

Σχέδια ζωής

Κόρη του δημιουργού της φαρμακοβιομηχανίας Genepharm, Νίκου Βιγκόπουλου, και της Μελίνας Τζιρατούδη, η Μαρία -αδελφή του Αχιλλέα Βιγκόπουλου- έγινε «κατά παραγγελία» αρχιτέκτονας. Πλέον, όμως, το απολαμβάνει!

Μόλις μπεις στο σπίτι της Μαρίας Βιγκοπούλου στη Φιλοθέη σε αγκαλιάζει η εντύπωση πως οι νόμοι του πραγματικού κόσμου παύουν να λειτουργούν. Κρεμ αποχρώσεις αντανακλούν το πλούσιο ηλιακό φως, ένα διάχυτο άρωμα γαργαλάει την όσφρηση, ένας άγριος παπαγάλος σε υποδέχεται με κραυγές γέλιου από τη γωνία και η άνευ ράτσας σκυλίτσα χοροπηδάει ανενόχλητη από τις απρόσμενες εμφανίσεις των μικρών αιλουροειδών που περιφέρονται χωρίς ήχο. 
«Είμαι η αρχιτέκτονας του σπιτιού που ζουν ένας παπαγάλος, ένας σκύλος και δεκαπέντε γάτες», λέει γελώντας. 


 
Από τα δάχτυλά της κρέμεται μια μικρή ροζ νεκροκεφαλή -η τελευταία τάση της μόδας- ενώ μοναδικό της άλλο στολίδι, ένα ζευγάρι διαμάντια. 
«Ήμουν ατίθαση κι έκανα τη ζωή των γονιών μου πραγματική κόλαση. Δεν είχα υπαρξιακές κρίσεις, κρίσεις πείσματος είχα. Ήθελα να γίνεται το δικό μου -εκμεταλλευόμουν το γεγονός πως ήταν χωρισμένοι- και το κατάφερνα. Η μητέρα μου ήρθε στην Αθήνα από την Αλεξανδρούπολη και ο πατέρας μου από την Καλαμάτα. Αυτοδημιούργητος, ξεκίνησε να ασχολείται με τα φαρμακευτικά γιατί πίστεψε σε αυτά κι έφτιαξε την Genepharm γιατί είχε τόλμη. Ήμουν τριών χρόνων όταν μετακομίσαμε στη Φιλοθέη και δεκαπέντε όταν μου μπήκε η ιδέα να τελειώσω το σχολείο στην Αμερική. Βρήκα ένα πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών κι επέμεινα μέχρι που οι γονείς μου έδωσαν, με μισή καρδιά, τη συγκατάθεσή τους να φύγω. Δεν ήξερα τι θα πει αμερικανική επαρχία και "προσγειώθηκα" σε ένα σπίτι με γουρουνάκια στον κήπο, στo Λάνκαστερ της Πενσιλβανίας! Έκανα αίτηση και κατάφερα να μεταφερθώ πιο κοντά στον "πολιτισμο", στο Φρίχολντ του Νιου Τζέρσεϊ. Ανακάλυψα μάλιστα ότι παίρνοντας κάποια επιπλέον μαθήματα, μπορούσα να αποφοιτήσω νωρίτερα κι έτσι δεκαέξι χρόνων τέλειωσα το σχολείο». 
Όνειρό της να ζήσει στη Νέα Υόρκη και να σπουδάσει μόδα στο Parson's School of Design. Κάνει τις απαιτούμενες ενέργειες, η επιθυμία της όμως σκοντάφτει στην ισχυρότερη θέληση του πατέρα της. 


Δεν τη χρηματοδοτεί κι έτσι, μερικούς μήνες αργότερα, «ηττημένη από τη δύναμη του χρήματος», ξεκινά αρχιτεκτονική στο Northeastern University της Βοστόνης. Παίρνοντας bachelor το '91, γυρίζει «προσωρινά» στην Αθήνα, παντρεύεται τον παιδικό της έρωτα και μένουν για επτάμισι χρόνια μαζί. Όμως το σοκ στη ζωή της δεν είναι το διαζύγιο που ακολουθεί, αλλά ο θάνατος του πατέρα της. 
«Δεν υπήρχε εκείνη την εποχή τίποτε να με κρατάει εδώ και αποφάσισα να σπουδάσω ντοκιμαντέρ στη Νέα Υόρκη. Ένα χρόνο μετά, συνειδητοποίησα ότι το να γυρνάω με ένα συνεργείο κινηματογραφιστών τον κόσμο ήταν ένα ψέμα που έλεγα στον εαυτό μου! Έτσι, επέστρεψα. Μέσα από την αλλαγή αντλώ ενέργεια -είναι ίσως ο τρόπος να αρνούμαι πως μεγαλώνω. Τώρα θέλω να εστιάσω σε ένα στόχο», λέει. 
Αφότου γύρισε στην Ελλάδα, ανέλαβε την ανακατασκευή των κτιρίων της Genepharm κι επανασυνδέθηκε με την αρχιτεκτονική. 
 

«Σύντομα το project τελειώνει, ξεκαθάρισα όμως το πλαίσιο στο οποίο θέλω να κινηθώ. Αγαπώ το σχεδιασμό, τα αντικείμενα, την αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων και κτιρίων».